Dag 12 Rondje Sinjansleden

Woensdag 14 juni

Vanmorgen stapten we in een min of meer hallelujastemming op de fiets. Hè, hè, het kon weer al waren onze ambities vandaag nog niet erg hoog. De Siljansleden stond op het programma, een fiets tocht  van ca veertig km rond het deel van het Orsameer waar onze camping aan ligt. Mijn teller tikte bij thuiskomst overigens de 46 km aan en die laatste kilometers, ik geef het toe, gingen ondanks de elektrische ondersteuning op mijn tandvlees. Mijn conditie heeft een flinke knauw gekregen de afgelopen week. De tocht voerde ons door pittoreske nederzettingen (dorp kun je het niet noemen) via de stad Mora, die we met een bezoek vereerden, langs het meer, over een brug, en door een natuurgebied dat bekend staat om zijn vogelrijkdom naar de volgende stad Orsa. Het natuurgebied heeft een vogelplatform wat eveneens de moeite van het bezoeken waard was. Niet zozeer om vogels te spotten want de beste tijd daarvoor, las ik, is ‘s morgens in het vroege voorjaar als ze in de weiden rondom nestelen. En hoewel we hier de lente én het voorjaar in één keer beleven, waren we zeker niet op het gewenste vroege ochtend tijdstip hier. Dus verder dan eenden en ganzen zijn we niet gekomen. Maar het uitzicht over het water met de verschillende eilandjes daarin en de heuvels op de achtergrond……zie je het voor je? En dan de stilte die je hoort. Behoudens een enkele langsrijdende auto én als een paar ganzen de kolder in de kop krijgen en plotsklaps het water instuiven. Maar die laatste zijn geluiden waar je om  gaat glimlachen.

Ik moet toch ook nog wat zeggen over de bloeiende seringen hier. De sering is mijn lievelingsbloem buiten (binnen is het de orchidee) omdat deze altijd net bloeit (dit jaar net niet) als ik jarig ben. In onze tuin staat dan ook een seringenboom. Hier zie je niet alleen solitaire seringen bomen maar vooral seringen struiken. Hele hagen staan langs tuinen van huizen en lèkker dat het ruikt als je daar langsfietst! Doe je ogen dicht, stel je een zee van paarse seringen voor en snuif de geur op.....heerlijk toch? 

We vervolgden de fietstocht naar Orsa waar we een rondje fietsten en de Svenska Kyrkan, de Zweedse kerk indoken. De Zweedse kerk is aan de eenvoud te zien een protestante kerk, de naam doet me denken aan ‘Nederlands Hervormd’, de kerk waartoe mijn ouders behoorden en ik vanzelfsprekend ook. Ik vond er een mooie boekenlegger die bedoeld was om mee te nemen. Kijk maar bij de foto’s:. De tekst:

Vem duän är var du än är hur du än har det sa är du sedd känd och älskad””

“Wie je ook bent, waar je ook bent, wat je ook hebt….je wordt gekend, gezien en geliefd.”

Met die tekst ging ik verder op het moeizame laatste stuk van deze schitterende fietstocht!

Morgen weer ca 300 km verder noordwaarts. Hede staat op het reisschema maar we hebben dat schema losgelaten. Weeronline voorspelt voor de volgende week alleen maar weercijfers 9 en 10. We wagen het erop, gaan nóg noordelijker de Wildernisroute (Vildmarksvägen) rijden. Dat zou de allermooiste route in Zweden zijn. Het startpunt daarvoor is Vilhelmina. Dàt is te ver weg in één keer dus we zien wel waar we morgen aanlanden en over die Wildernisroute lezen en zien jullie later meer!