Dag 25, 26 en 27: Ondertussen op de terugweg….

Maandagmiddag 16 juni. Op naar Larvik. De weersomstandigheden waren duidelijk veranderd. Geen spatje zon te zien tijdens onze fietstocht ‘s ochtends langs de Panoramaweg. De route was niet overal even goed aangegeven maar het was toch fijn om te doen en nog een paar mooie plekjes te ontdekken. Tussen de middag kookte ik zodat ik daarna op de camperplaats in Larvik geen gedoe meer had. Dat koken moet je niet al te serieus nemen. Een paar dagen eerder had ik een flinke pan spaghetti saus gemaakt en teveel spaghetti gekookt. Het was dus een potje opwarmen met een salade erbij. Zoiets smaakt trouwens opgewarmd zeker niet minder dan de eerste keer. We vingen zowaar nog een paar zonnestralen op maar toen was het toch gebeurd. Alles inpakken en wegwezen. Over de rit kan ik kort zijn: druk, druk, druk. Ca 17.30 uur kwamen we in Larvik aan. Vlak achter de terminal van Colorline ligt een parkeerplaats waar je dus ook de camper kunt neerzetten en overnachten. Vlak langs de camping loopt een goed aangelegd wandelpad met een mooi zicht op de baai. Er was nog net tijd voor een wandeling maar we hielden het al niet meer droog. Langs het pad waren op een gepolijst deel van de grote stenen verschillende gedichten te lezen. Allemaal in het Noors, op één na. Van de bekende antropoloog Thor Heyerdael, die in Larvik geboren is stonden de volgende woorden genoteerd:

“Borders?

I have never seen one.

But I have heard they exist

In the minds of some people.”

In de regen liepen we terug naar de camper om de nacht door te brengen. Dat lukte uitstekend tot een uur of drie. Toen kwamen een paar nieuwe camperaars aan die net waren overgekomen met de boot uit Denemarken en een kort nachtje tegemoet gingen. Bij ons gingen de benen buiten boord van het bed om ca 5.45 uur. Om 6.30 uur stonden we in een lange rij voor de boot die ons naar Denemarken zou brengen.

Dinsdag 27 juni: Overtocht naar Denemarken en doorrijden naar Zuid-Jutland. We kwamen mooi op tijd aan in Hirtshals, Denemarken en waren snel op de autoweg richting het zuiden. De drukte viel ons niet mee. Het waaide hard, er was veel bewolking en we besloten een flink eind in Denemarken door te rijden. Woensdag zag het weer er beter uit en het plan was om een tussendag te nemen in Zuid-Jutland. De Sandskaer Strandcamping in de gemeente Aabenraa leek ons daarvoor wel geschikt. Dat werd dan ook het doel van de dag. We vonden de camping en schrokken ons wild. Groot en vol. Men had weliswaar een plek voor twee dagen maar dan wel op twee verschillende plaatsen. We stapten van ons plan af en kozen voor één overnachting. De camping bleek vooral vol met vaste plekken en bleek te beschikken over een keuken die bij een professioneel top restaurant niet zou misstaan. Daarnaast was het sanitair van zodanige kwaliteit dan menigeen de eigen badkamer zou  willen ruilen. Je betaalt er wat voor maar dan krijg je wel wat! Er stond een harde noordwesten wind over het water. Daar komt geen warmte vandaan en al snel zaten we ’s avonds binnen. Vroeg naar bed, morgen een stuk Duisland in en zien of we daar nog wat leuks kunnen doen.

Woensdag 28 juni. Op weg naar onze laatste vakantie bestemming. Dat is een camperplaats geworden in Sittensen, ca 45 km onder Hamburg. Hamburg ronden is een crime aangezien over een groot aantal kilometers aan de Autobahn wordt gewerkt. Over de radio hoorden we al over ‘stockendes Verkehr’, maar ook dat dit dan voornamelijk Lastkraftwagen zou treffen. Hoe dan ook, je moet er doorheen en er het beste van hopen dus voegden we ons in de rijen: van 100 naar 80 naar 60 km per uur. Maar we bleven rijden….hoera! Voor het zelfde geld sta je hier een uur.

We vonden ons camperplekje en stapten na de lunch en een half uurtje siësta op de fiets voor een rondje in de omgeving. In de buurt zou het Tister Bauernmoor te vinden zijn, een veengebied waar vroeger turf gestoken werd (vandaar een spoorlijntje) en waar nu men poogt de natuur weer zijn gang te laten gaan door ‘Vernässing’. We vonden het en maakten er een verrassende wandeling. Het is een soort groot Zwillbrock en Korenburgerveen, zoals gelegen bij ons in de Achterhoek tegelijk. We waanden ons bijna thuis. Er was één hoofdpad en dan nog enkele smalle paden waar je zonder natte voeten te krijgen kunt lopen. De Vogelturm leverde een verrassing. Er was een fotograaf net bezig op te ruimen en toen zagen we dat hij bij het deel waar hij had staan uitkijken, een stevige zeildoek naar beneden rolde en vast haakte. Zo houden ze de uitkijkplaats droog bij regen. We keken de kunst af en deden bij ons vertrek hetzelfde: poppetje gezien (in dit geval de vogels), kastje gaat dicht. Langs het pad stonden ook bosbessen die al in volle glorie klaar voor consumptie stonden te wachten op mij. Ed vond ze niet veel smaak hebben, maar een paar handjes gingen er bij mij wel in. We sloten de fietstocht én onze vakantie af bij de plaatselijke Gelataria, die overigens beslist niet door Italianen werd bemenst. Het leken mij eerder Syriërs. Dat doet me denken aan het Taalcafé….aanstaande maandag is het daar weer een feestje.

Lieve lezers. Morgen rijden we het laatste stuk van 300 km naar huis. Ik wil jullie danken voor de reacties die ik zeer waardeer. We zijn aan het einde gekomen van weer een prachtige reis!