Dag 22, 23 en 24: Op naar het zuiden.

Zaterdag 24 jun: Van Leira naar Norefjord.

Met enige spijt namen we afscheid van ons mooie plekje op de Strandheim Camping. Onze voortuin dat afliep naar het meer stond vol bloeiende veldbloemen. Dat moest toch echt nog even vereeuwigd worden. De rit ging naar het zuiden via Gol en Geilo. Dat leverde heel wat haarspeldbochten op. Het ging op en neer en na de laatste keer stijgen kwamen we in een mooi gebied op hoogte terecht. Hier is men ‘s winters duidelijk druk met wintersport activiteiten. We parkeerden de camper bij een hotelcomplex met de naam Vastulan. Vandaaruit gingen er heel wat wandelpaden naar boven. Serieus wandelen in de bergen is niet meer goed mogelijk met het kniemankement van Ed maar we konden de verleiding niet weerstaan en genoten toch van een bescheiden wandeltocht waar we heuse ‘hoogtepunten’ bereikten. We zaten weer boven de boomgrens en het hertshoorn mos zag ik in verschillende stadia van groei de bodem bedekken. Daarna was het één lange afdaling naar beneden. In Uvdal zagen we aan de kant een vrij grote staafkerk. We draaiden de parkeerplaats op om deze dan ook maar te bekijken. Deze kerk bleek echter niet oeroud maar in 1893 gebouwd! Mmmm, ook weer interessant. Op de plaquette naast de voordeur stond in het Noors informatie. Voor zover mijn Noors toereikend is, begreep ik daaruit dat de architect Henrik Bull was en dat deze zich had laten inspireren door de Middeleeuwse Noorse staafkerken.

We vervolgden onze weg tot we er genoeg van hadden en een aardig plekje zagen aan het zoveelste meer deze vakantie. We sloegen rechtsaf en kregen de hoofdprijs: een staanplaats aan het water op de Norefjord Camping. Het was heerlijk nagenieten in de schaduw van de luifel. ’s Avonds maakten we nog een wandeling naar het Staafkerkje van Norefjord. Wederom een oeroud kerkje dat mooi aan het water is gelegen. Op de omringende begraafplaats lagen heel oude graven. Sommigen met een grafsteen, anderen met een smeedijzeren kruis. Eén daarvan intrigeerde me omdat er aan de uiteinden engelen kopjes waren te zien (zie de foto in de rits die ik weer zal uploaden). Nadere bestudering wees uit dat Jonny Plesner Bruun op 9 juli 1838 was geboren en slechts de leeftijd van 12 jaren mocht bereiken. Hij overleed op 3 februari 1850. Hij zal een zeer geliefd kind zijn geweest van relatief vermogende ouders….

Zondag 25 juni: Van Norefjord naar Ulefoss aan het Telemark kanaal. Het Telemark kanaal behoort tot de mooiste kanalen ter wereld en is een geliefde bestemming van toeristen zoals ook wij. Het loopt van Skien tot aan Dalen, is 134 km lang en heeft in totaal 18 ‘sluis kamers’ waar boten met hun passagiers in totaal 72 meter omhoog of omlaag worden gebracht. Het beloofde een mooie dag te worden en we  wilden ook graag een fietstocht maken langs het Telemark kanaal met de vele sluizen. We gingen staan op een camperplaats aan het begin van Ulefoss, dat ongeveer halverwege het kanaal ligt. Het was er een levendig gebeuren aan het water met enkele aangemeerde jachten, een ‘badetplass’ met allerhande opgeblazen drijfspeelspul, een ijsjes verkoop punt en een kiosk waar we ons parkeergeld moesten voldoen. Het publiek en de vele geparkeerde auto’s en campers waren overwegend Noors. Ze genoten van deze zomerse dag in hun lange ‘midsommer’ weekeinde.

Nadat we de camper hadden geïnstalleerd en aan de financiële verplichtingen hadden voldaan, stapten we op de fiets. Het eerste doel was de sluis van Ulefoss. We hadden geluk. Net toen we aankwamen werd een groep kano’s geschud. Het openen en dichtmaken van de sluisdeuren gebeurt volledig handmatig en is in deze tijd van het jaar hét werk van studenten die daarmee de sportschool kunnen uitsparen. Wàt een klus zeg! We zochten de fietsroute op en dat bleek óók een klus! Het ging direct flink omhoog en liep deels  door het bos. Een paar kilometer verderop moesten langs een steil bospad afdalen naar de volgende sluis: Eidsfoss, waar 10 meter overbrugd moet worden. Daar moesten we onze fietsen over één van de sluizen naar de overkant van het kanaal manoeuvreren. De breedte was precies de dikte van de sluisdeuren dus je snapt dat er niet veel ruimte over was. Ook bij deze sluis hadden we weer geluk. Er kwam een grote boot aan: de Victoria. Van het proces heb ik een paar video filmpjes gemaakt. Ik zal er in ieder geval 1 proberen te plaatsen onder het menu ‘video’s’. De volgende bestemming was de Vrangfoss sluis. Tjonge, die is wel héél indrukwekkend! Hier zijn niet minder dan 5 sluiskamers boven elkaar gelegen waarmee 23 hoogtemeters wordt overwonnen. Helaas hebben we deze sluizen niet in actie gezien maar in principe werken ze allemaal hetzelfde. Hier was zowaar een klein cafeetje waar we een kop koffie uit een druk thermoskan van de zaak scoorden met een paar flinke muffins. Daarna vervolgden we onze weg naar Lunde. We verkozen nu de gewone lokale doorgaande weg want de fietsroute dreigde weer een heel steil op en neergaand avontuur te worden. In Lunde bezochten we de camping bij de sluis welke een enorm terrein beslaat. Blij met ons bescheidener plekje bij Ulefoss reden we terug.

Maandag 26 juni: Van Ulefoss naar Larvik, de Colorline Terminal. We konden het ons gisteren bijna niet voorstellen maar voor vandaag werd een weersomslag voorspeld. In die zin dat het waarschijnlijk tot de avond nog droog zou blijven maar daarna zou er veel regen vallen. Dat beeld wordt voor dinsdag voortgezet. Woensdagmorgen zouden we overvaren naar Denemarken. Een dag in de regen overbruggen heeft nou niet zoveel zin. We hebben een flexticket en konden de overtocht met één dag vervroegen. Dat betekende nog één dag waar we in ieder geval de ochtend nog konden besteden aan een fietstocht: de Norsjo Panoramaveg. Het was inderdaad meteen bij het opstaan al zwaar bewolkt maar niet koud. We voerden dus ons plan uit en hebben onze ochtend goed besteed maar waren blij dat we gisteren bij mooi weer de sluizen aan het werk hebben gezien.

Vlak achter de camperplaats ligt nog een soort open lucht museum van een aantal oude huizen en waarin de geschiedenis van de ijzerwinning en de gieterij van het dorp in beeld is gebracht. De fabriek blijkt hier het putdeksels maken tot kunst verheven te hebben. Dorpen en steden kunnen hier hun bestellingen plaatsen, met of zonder stadswapen of andere aansprekende voorstellingen. Een wandelingetje maakte ons verblijf hier helemaal af. Daarna werd het tijd voor vertrek naar Larvik waar we op een parkeerplaats overnachten om morgen 6.30 uur paraat te staan bij de terminal. We hebben hier nog een wandelingetje kunnen maken maar hielden het al niet droog. Dat wordt weer vroeg naar bed vanavond!