Sjötorp en het Götakanaal

Maandag 20 juni: Reisdag Vastanvik (Leksand) - Sjötorp aan het Vänern

Ook vandaag weer een flinke tocht van ca 270 km over vooral heel rustige wegen! We blijven ons verbazen dat het mogelijk is om kilometers lang te rijden zonder dat er een tegenligger te zien is, laat staan dat je ingehaald wordt. Ondanks de vele bossen hebben we afgezien van een konijn of haas nog geen wild gespot. Maar vandaag schoot er een vos over de weg. Een mooi beest.

Jammer genoeg zat ik niet zo lekker op mijn troon als bijrijder. De fietstocht gisteren had toch een vervelend pijnlijk staartje. Ik had van de pijn al niet goed kunnen slapen en zitten was ook geen feest vandaag. Toch had ik het voor geen goud willen missen.

Aangekomen op onze bestemming, de Askeviksbadet camping voor Sjötorp, zagen we een behoorlijk vol terrein.  Een reisbegeleidster van de ACSI zat bij de ingang en bleek daar een groep Duitse kampeerders op te vangen die net als wij met een fietskampeerreis onderweg zijn. Het was een déja vu wat ons betreft. Binnenkomende caravan combinaties in diverse grootte, een hartelijke ontvangst en vervolgens het elkaar in de weg staan van de caravans tijdens het plaatsen op de plek. Alleen deden wij de toewijzing van de plaatsen  altijd met een zakje met  lotnummers zodat iedereen altijd dezelfde kans had op de beste plek …..of pech natuurlijk. Dat zag ik onze (ex) collega/concurrent niet aanbieden.

Wij werden verwezen naar de camperplaatsen direct aan het meer. Wat dat betreft mogen wij niet klagen. We hebben qua uitzicht steeds de premium plaatsen deze reis en deze keer zagen we een heuse zonsondergang over het water.

Dinsdag 21 juni: Fietstocht langs het Göta Kanal (spreek uit Jeutakanal)

De weersverwachting zag er vandaag wel bijzonder goed uit. Alle uren zon en een temperatuur die zou gaan oplopen tot 24 graden! Dat hebben we deze reis nog niet meegemaakt.

Ook het Götakanaal is een geliefde toeristische trekpleister, zowel onder de Zweden zelf als de vele Duitsers die we ook hier tegenkomen. Het wordt jaarlijks bezocht door 3 miljoen bezoekers; liefhebbers van de watersport, fietsers en wandelaars.  Met de bouw van het kanaal is in 1810 begonnen en in 1832 is het geïnaugureerd in Mem in aanwezigheid van koning Karl XIV Johan. Niet minder dan 58.000 dienstplichtige soldaten hebben het kanaal met de hand gegraven met ijzer beslagen spades! Ik stel me zo voor dat daar heel wat blaren bij aan te pas zijn gekomen voordat het eelt in de handen enige bescherming bood. Het kanaal is 190 km lang en vormt samen met het Trollhättankanaal en het Vänernr de verbinding tussen het westen (Göteborg) en oosten (Mem) van Zweden. Om de hoogte verschillen te overbruggen zijn er 58 sluizen in gebouwd. Het begint vanaf het Vänern gezien bij Sjötorp.

Mijn rug is en blijft halen en brengen en vandaag was het halen dus durfde ik het wel weer aan om op de fiets te stappen. Langs de Blomstervägen,  die niet voor niets aan zo’n naam gekomen is, reden we naar Sjötorp. Het beginpunt van de fietstocht langs het Götakanaal. Vroeger was trokken ossen langs het kanaal de boten voort. Nu is het  een geliefd fietspad hoewel ook deze dinsdag zeker niet te druk.  We vielen met ons neus in de boter. In Sjötorp zijn meteen al 2 sluizen en het was beslist de moeite waard om te zien hoe in de betrekkelijk kleine sluis drie boten geschud werden.

Het fietsen ging als een tierelier. Deze keer geen berg op en berg af, behoudens de plaatsen bij de sluizen waar uiteraard een hoogte verschil overwonnen moest worden. Soms lagen er wel drie sluizen direct achter elkaar. Een hele onderneming om als schipper van een groot zeiljacht daar doorheen te manoeuvreren. Bij elke sluis zagen we overwegend jonge sluiswacht(st)ers. Als er toevallig ook een brug over het kanaal ligt, moet die uiteraard ook geopend worden om doorgang te kunnen verlenen. Daarvoor zagen we hier drie verschillende systemen. Een brug die opzij wordt geklapt zoals een openslaande deur, een brug die terug wordt geschoven (ik weet eigenlijk niet of dat over het vaste wegdek ging of er langs)  en de ophaal brug. Als je een café runt op zo’n plek was je vandaag spekkoper. Terrasjes zaten vol en ook wij lieten ons een drie dubbel ijsje goed smaken terwijl we toekeken hoe er wéér een drietal boten de sluis in- en uitvoeren. Op de terugweg reden we het pad langs het Götakanaal niet helemaal uit. Bij Lyrestad gingen we de brug over en reden we binnendoor via Lillhult terug. Dit was weer het bekende werk: op en af. Hier zagen we ook weer de blauwe borden langs de kant met een grote witte letter M. Het bord intrigeerde ons al de eerste fietsritten die we maakten in dit land en het duurde even voor Ed opmerkte dat er altijd een verbreding in de smalle weg volgde. Het bord is dus niet de groet aan de M van Margo maar betekent Mötesplats, een plaats waar men elkaar kan passeren. Het staat voorDe weg kwam direct tegenover de camping uit.

Mijn neus maakte vandaag overuren. Ik rook heerlijke bloemengeuren, kruiden, gemaaid gras, het water van het Götakanal, vers omgehakte stammen, dennenbos….het kon niet op! Het was een heerlijke dag.

Woensdag 22 juni: Mariestad en het eiland Torsö.

Zo mooi als het weer er gisteren uitzag, zo somber begon deze dag. Bovendien was de staat van mijn rug weer prut. Reden voor een behandeling door de fysiotherapeut.  Heel handig dat we een hefbed hebben. Hij kon op hoogte werken!

Geen fiets tocht dus vandaag maar de hele dag in de relatieve kou bij de camper zitten is ook geen optie. Dus besloten we een ritje te maken en met de camper het op 26 km gelegen Mariestad te bezoeken. Volgens een stadskaart met informatie zou er een aantrekkelijke Gamle Stan (oude stad) zijn. We waren niet onder de indruk maar wel van het haven terrein waar onmetelijk veel plekken zijn ingeruimd voor campers. Waar gisteren langs het Götakanaal geen plekje meer vrij was, blijkt hier volop ruimte voor camperaars.

Vlakbij Mariestad is het eiland Torsö via een grote brug verbonden met het vaste land. Dat was ons volgende doel.  We vonden het een mooie brug en de moeite van uitstappen waard om een foto te nemen.

Morgen verkassen we naar het eiland Tjörn, ca 50 km  boven Göteborg. De camping aan het water op ons reisplan is vol. Gelukkig kunnen we terecht op een camping bij een golfclub midden op het eiland. De weersverwachting is onthutsend: temperaturen gaan oplopen tot 30 graden. Eerst voelen, dan geloven!