Dalarna, 17-19 juni

Vrijdag 17 juni: Reisdag Stockholm - Leksand, 270 km

De rit verder naar het noorden  verliep al even voorspoedig als de voorgaande verplaatsingen. Al was het rondom Stockholm uiteraard behoorlijk druk, maar niet te vergelijken met bijv. Parijs. Het grootste deel van de route ging over wegnr. 70. Het is de belangrijkste verbindingsweg naar het,  buiten de steden,  wat meer bewoonde deel van Zweden, Dalarna. Onder de Zweden zelf is het een populaire streek om hun  vakantie door te brengen en daar kunnen we wel inkomen.

We kampeerden op de Västanvikbadet camping, gelegen aan het Siljanmeer. Deze streek staat bekend om zijn uitgebreide Midzomerrnacht feesten. Ik dacht altijd dat dit op de zonnewende op 21 juni plaatsvond maar het blijkt tot het belangrijkste feest in Zweden te horen en wordt in een lang  weekeinde erna gevierd dat al op donderdag begint. Een Nederlands echtpaar zijn eigenaar van de camping en ze zijn hier al 22 jaar geleden neergestreken. Het is één van de weinige kleinschalige campings in de buurt. Anderen zijn veel groter. Västanvik is verzameling huizen en valt onder Leksand.

Vlak na aankomst voelde ik dat er wat mis ging in mijn rug. Geen onbekend verschijnsel maar het was al heel lang goed gegaan. Het komt nooit uit maar zeker ook niet als je een actieve vakantie hebt. Hoe dan ook, ik kon amper op mijn benen staan. Dat werd dus op de plaats rust!

Zaterdag 18 juni: Ed fietste een naar eigen zeggen schitterende tocht van ca 40 km met gebruikmaking van mijn e-bike zodat hij zijn knie kon sparen. Dat bleek goed uit te pakken want het was zo’n pittige tocht dat mijn accu half leeg was bij terugkomst. Ik zat intussen prinsheerlijk door kussens gesteund in de zon met een mooi uitzicht over het meer te breien aan de Noorse trui voor onze kleinzoon. Dat schoot zo dan wel weer lekker op. Op tijd een uurtje plat en ik was niet ontevreden. 

Op de camping lag ook een prachtige Nederlandstalige brochure over wat er allemaal te doen en te zien is in Dalarna. Daarin las ik dat de bekende rode kleur van de huizen in Zweden zijn oorsprong vindt in Dalarna in de 16e eeuw. In Falun was een kopermijn en men ontdekte dat als men ijzeroxide mengde met andere ingrediënten, dit een prachtige dieprode kleur opleverde met prima conserveerwaarde. Vanuit Dalarna is deze kleur in de 19e eeuw als een inktvlek verspreid over Zweden. De kopermijn is in 1992 gesloten maar een slimmerik heeft al het afval opgekocht en maakt met meel en lijm nog steeds de Falu-rode verf.  Dat hoorde ik dan weer van de campingeigenaar.

’s Avonds hadden we korte tijd een snoeiharde wind en die bleek te draaien naar het noorden. Daar komt geen warmte vandaan, maar gelukkig konden we volgens de weersverwachting zondag rekenen op veel zon.

Zondag 19 juni : fietstocht 2

Na een uitstekende nacht bleek ik ‘s morgens weer redelijk normaal te kunnen lopen. Niet dat alles over was, maar ik durfde het wel aan om weer op de e-bike te stappen. Een tandje méér ondersteuning als we heuvelop reden, deed wonderen. Ed had zijn voorbereidende werk uitstekend gedaan zoals inmiddels bekend en het was weer genieten geblazen.

Vlak voor we linksaf zouden slaan om terug te rijden naar Leksand bezochten we de fabriekswinkel van de Knäckebröd fabriek van Leksand. De hele parkeerplaats stond vol met campers! We zagen mensen met winkelkarren vol naar buiten komen. Het bleek dus een bekend en geliefd shop doel te zijn. We begrijpen het wel na onze winkel ervaring. Wat een prachtige zaak en wat een uitgebreid assortiment met alle vormen en maten Knäckebröd. Ze boden bovendien een uitgebreid assortiment met overige streekproducten inclusief allerhande souvenirs zoals de bekende Dalarna paardjes. Heel mooi met de hand beschilderd. Ik had graag voor onze paarden minnende kleindochters een paar exemplaren meegenomen. Maar de kleinste versie kostte al € 135 en dat wil bruin niet trekken!

Ed viel deze keer voor een paar porseleinen bekers met vlindermotief. Die bleken dan weer wel heel betaalbaar en een goede drink eigenschap te hebben met een licht naar buiten gebogen bovenrand. Vooruit, die gingen dus ook mee in de fietstas. Een blijvende herinnering aan Leksand als we op reis zijn., want deze blijven in de camper.