Lichtenvoorde-Taizé- Naussac- Millau

Maandag 25 september. Dit is de eerste dag waar ik verslag doe van onze najaarsreis naar Frankrijk waar we overigens al ruim een week zijn. Zaterdag 16 september reden we ‘s morgens weg uit Lichtenvoorde. Onze eerste overnachtingsplaats was op de camping bij Villey-le- Sec, een heerlijk plekje om de vakantie te beginnen, liggend aan de Moselle. Goed voor een avondwandeling en rust. De volgende morgen vroeg hadden we nog ruim 300 km voor de boeg naar de volgende pleisterplaats: Cormatin bij Taizé. Zij die ons iets beter kennen weten dat ik in Taizé mijn spirituele dorst graag les, terwijl Ed geniet van het fietsen in de prachtige omgeving die Bourgogne heet. Elke avond als ik terugkeerde van mijn programma vol inspirerende zangvieringen en ontmoetingen, vertelde Ed welke prachtige dorpjes hij die dag had bezocht op de fiets. En dat waren er vele want elke dag stond er minimaal 70 tot 80 km op de teller van zijn fiets! De innerlijke reis die ik in Taizé maak, leent zich minder voor een blog en vandaar dat het verhaal dit jaar begint na deze ‘Taizé week’. Gisteren, zondag 24 september, vertrokken we om 8.30 uur van de camping richting Lyon. Zondag is altijd één van de beste dagen om in Frankrijk te reizen met auto of camper. Geen vrachtverkeer en dat maakt veel uit en zo reisden we dus heel comfortabel via Lyon en St. Étienne naar de Auvergne en het Massif Central. Zeker tot na St. Étienne verraste het ons hoe dicht bevolkt Frankrijk in bepaalde gebieden ook is. St. Étienne is één van de hoogst gelegen steden in Frankrijk, maar niet dé hoogstgelegen stad. Blijkt ook nog op een lijst te staan van de Unesco vanwege het design….of zoiets flitste er op een groot bord aan me voorbij. We belandden vroeg in de middag aan in de plaats Langogne in de Auvergne aan het Lac du Naussac. Heb je daar nooit van gehoord? Nou, wij ook niet maar het bleek een gouden greep om af te kicken van Taizé. We vonden een camperplaats die wat boven de oevers van het meer is gelegen. Dat meer is trouwens een stuwmeer en we vragen ons af of de klimaatverandering hier ook heeft toegeslagen met jarenlange droogte want je kunt zien dat de waterlijn zich vele meters ver heeft teruggetrokken. Het dorpje Naussac blijkt een herbouwd gehucht te zijn dat voorheen midden in het meer thuishoorde. Er is enige recreatieve bedrijvigheid aan de oevers maar toch hebben we de indruk dat hier ooit grote dromen bestonden over een rijke toeristische toekomst die niet echt zijn uitgekomen. Niettemin is het een prachtige plek waar wij nu met de camper twee nachten staan. Gisterenavond overspoelde de vrede ons in een verstilde atmosfeer met prachtig avondlicht. Vanmorgen werden we wakker met een welhaast mystiek beeld dat mijn smartphone helaas niet kon vastleggen: mistige wolkjes dansten boven het water en stegen op in mistflarden terwijl de zon er over heen scheen. Na onze reisdag gisteren lokten de fietsen en we hebben een heerlijke fietstocht rond het meer en daarbuiten gemaakt. De dorpjes zijn hier niet zo lieflijk als in de Bourgogne, maar het is niettemin heel aantrekkelijk om de oude Romaanse kerkjes en klokkentorens te bekijken. Op de teller stond een wat bescheidener getal dan wanneer Ed er alleen op uittrekt: 45 km, maar toch ook echt wel op en neer variërend van 970 m hoogte (waar we staan) en 1080 m hoogte. ’s Morgens hadden we amper genoeg aan onze vesten, zo fris was het nog. Nu moeten we de schaduw op zoeken want de zon heeft zonder één wolkje in de lucht ruim spel!

Helaas, helaas. Er bleek een netwerkstoring waardoor ik deze blog niet kon plaatsen….intussen schrijven we donderdag 28 september. Om het niet te lang te maken voor de lezer beperk ik mijn verhaal van gisteren. De foto's moeten het werk doen deze keer. 

Woensdag 27 september: Er stond een fietstocht op het programma met een behoorlijke uitdaging: 500 m hoogte verschil te overwinnen om van het dal van de Dourby boven op de Causse de Larzac te komen. Dan ben je blij met elektrische ondersteuning op je fiets. Evengoed is het dan flink doortrappen maar we hebben het gered en de afdaling naar het stadje Nant was spectaculair te noemen! Ik waande me op een afdaling zoals je ziet bij de Tour de France! Het stadje zelf was ook de moeite van een bezoekje waard. Inmiddels 1000 jaar oud, is het zoals zo veel plaatsen in Frankrijk begonnen met een klooster. In dit geval een Benedictijner klooster. Ze wisten wel hoe ze stevige muren moesten bouwen in de tijd want alles staat er nog in volle glorie. Toen we door één van de straatsjes liepen zagen we aan het begin een schaal met peuken, Daarboven het vriendeliije versoek om de straat rookvrij te houden. Dat lukt aardig zo te zien. Op een pamflet aan de andere kant viel te lezen dat men ook niet gesteld is op hondenpoep. Of de baasjes daaraan wilden denken.....