Le Causse Noir: dé plek om vleugels te krijgen!

Donderdag 28 september.

Ed had opnieuw een fietstocht in gedachten die ons omhoog voerde. Deze keer aan de andere kant van het dal en direct vanaf Millau dat op 340 m hoogt ligt, terwijl het hoogste punt dat nog hoort bij de gemeente tot 888 m hoogte reikt. Gemakshalve ga ik er vanuit dat we het verschil tussen die beide hoogten hebben overbrugd dus opnieuw zo’n 500 meter. Deze keer over zo’n 8 km lengte dus reken maar uit. We hadden halverwege steeds een prachtig uitzicht over de stad en de grote brug die 25 jaar geleden nog gepland stond en die de route naar het zuiden aanmerkelijk zou verbeteren.

Boven gekomen namen we een afslag naar een punt vanwaar het een komen en gaan was van busjes met mensen die de sprong gingen wagen. Dit is dé plek waar een mens vleugels kan omgorden: Site de la Féderation Français de Vol libre! Internationaal bekend want er stond ook een groep Duitsers klaar voor vertrek naar beneden! Er waren twee soorten vliegers en we hebben het allemaal goed kunnen bekijken en jullie straks ook als het lukt om de filmpjes up te loaden die ik gemaakt heb. Aan veiligheid wordt veel aandacht besteed. Check, check, dubbelcheck en volop radio contact met instructies over het moment suprème dat er gerend en gesprongen moet worden. Eerlijk, het kriebelde. Wat lijkt het me leuk om zoiets ooit gedaan te hebben…. maar oma is wijs en laat dit aan jongere avonturiers over.

We reden terug naar de hoofdroute over de Causse Noir die zijn naam te danken heeft aan de van oudsher dichte bebossing. De Causse heeft een oppervlakte van 18.200 ha, dus alleszins de moeite waard. Toch werd de ontbossing hier ook een probleem en werd besloten tot herplanting. Vandaag de dag is dan ook de helft van de Causse weer bedekt met groen. We vervolgden onze op en neergaande route. Eén van de toeristische trekpleisters hier is de zogenoemde ‘Chaos de Montpellier-le-Vieux. Een bijzondere verzameling rotspartijen waar je tegen betaling van € 8 tussen door mag wandelen. Wij reden tot aan de billeterie, bekeken wat er zoal te zien was en keerden om. Die € 8 p.p. besteden we één dezer dagen wel ergens op een terrasje. We daalden af en de foto’s kunnen helaas niet weergeven hoe indrukwekkend mooi ons zicht op alle natuurschoon was. Via het dal van de Tarn keerden we terug naar Millau: 56 km op de teller.

Vrijdag 29 oktober. Was- en rustdag.

Na twee weken onderweg te zijn, wordt het tijd voor het doen van een was waarmee we dan weer vooruit kunnen tot het einde van de vakantie. Het service gebouw waar de wasmachines staan blijkt al gesloten maar ik mocht gebruik maken van de ‘industriële’ wasmachine die ze hier nodig hebben voor alle linnengoed van de verhuur stacaravans en safaritenten. Die laatste zijn  trouwens ruime en compleet ingerichte huisjes en zien er veel leuker uit als die stacaravans. Met een ‘rapide’ programma was het een fluitje van een cent. Binnen 30 minuten was het gepiept. Voor € 5 hing al ons ondergoed, de handdoeken, droogdoeken en een enkel shirt en broek te wapperen aan de door Ed gespannen lijn. Toen was het tijd voor koffie waarna we op de fiets stapten om Millau met een bezoekje te vereren. We vielen met onze neus in de boter want het was marktdag. En ik kan jullie verzekeren dat dit er heel anders uitziet dan onze bescheiden weekmarkt en dat terwijl Millau met rond de 21.000 inwoners in totaal, als het erop aankomt niet eens zo heel veel groter is dan Lichtenvoorde. Het zag er letterlijk grijs van de mensen, zoals Ed opmerkte. Jong volk nergens te bekennen of het moesten de marktkooplui zijn die achter hun kraampjes allerhande heerlijkheden verkochten. Er was ook nog een overdekte markt en op meerdere plaatsen stonden mensen hier omstreeks 11 uur ‘s ochtends oesters te verorberen dat weggespoeld werden met een glas witte wijn!

Millau is vanouds ook een stad waar net als in Lichtenvoorde leer verwerkt werd tot hoogwaardige producten. In diverse straatjes zagen we winkels en zelfs open ateliers waar vrouwen achter de naaimachines aan het werk waren. Een paar handschoenen? € 149 mevrouw. Maar dat heeft u wel design aan uw handen. Ed heeft hier 25 jaar geleden een paar gekocht. Die waren toen ook niet goedkoop maar dan blijkt kwaliteit wel duurzaam want hij draagt ze nog elke winter…..als we thuis zijn.

Ook hier is de oorsprong van de stad begonnen met de komst van Benedictijnse monniken die er eind elfde eeuw een kerk en klooster bouwden. Die kerk hebben we van binnen bekeken. L’ëglise Notre- Dame de l’Espinasse. We zagen een mooi beschilderde koepel, een sfeervolle kerk maar de Calixtus basiliek in Goenlo is mooier. Dus als je die nog nooit bezocht heb….doen!

Toen ik vanmorgen bezig was met de dag van gisteren voor jullie te verslaan, kwam er een schoolklas langs met kano’s. Dolle pret én ik hoorde één van de groepen heel gedisciplineerd in koor “et à  droite… et à gauche” roepen. Die komen er wel! Wat zal het hier in het hoogseizoen op de rivier krioelen van toeristen die het koele water opzoeken.

Hier loopt de camping zoetjes aan helemaal leeg. Het bevalt zo goed dat we onze geplande vertrekdag maar een dag uitstellen. Morgen stappen we weer op de fiets om kilometers te maken.