Vakantie!!!!

Terwijl in Nederland koning Winter alsnog van zich liet horen met sneeuwbuien en gladde wegen, genieten wij hier in Suriname van het onvervalste vakantiegevoel. Ik loop een beetje achter met mijn blog, want dat speciale gevoel begon al zo’n beetje vorige week woensdag 8 maart.

De Anniecrèche had ons niet nodig, omdat alle personeel aanwezig was. Het kluswerk daar is gedaan dus er lag een vrije dag in het verschiet. Eén van de plekken die prachtig gelegen zijn aan de Suriname rivier is het plaatsje Domburg. Je kunt er ook in alle rust wandelen en als je zou willen, ook  chillen aan het zwembad van het restaurant Ocean Breeze met uitzicht op de rivier. Maar pas op, voor een te klein kopje cappuccino betaal je daar voor Surinaamse begrippen een vermogen: € 3,00. Niettemin hebben we ons daarmee laten verwennen waarna we de wandelschoenen aantrokken voor een tippel in de buurt. Daar ligt een kleine begraafplaats waar aan de achterzijde een heel speciale boom staat: de kanonskogel boom. De ronde vruchten die erin hangen zijn kogelrond en het is dus een logische naam. Soms kunnen de graven je ook intrigeren. Zo zag ik het graf van ene Marvin. Achter het op zijn Surinaams betegelde graf stond een Christusbeeld en daarnaast….een fles Parbo bier! Nu vraag ik me af voor wie dat bier bestemd is: voor Jezus of voor Marvin. Na de wandeling reden we een tochtje door de streek om via de Van Meursweg en de Indira Gandhi weg terug te keren naar Paramaribo. Onderweg stapten we nog een aantal keren uit om ter plekke wat rond te kijken. Het is voor ons inmiddels bekend gebied maar het blijft genieten.

Donderdag 9 maart stond in het teken van huishoudelijke werkzaamheden én de voorbereiding op onze week vakantie in Nieuw Nickerie. Als we naar Nickerie gaan, logeerden we tot nu toe altijd een paar nachten in het gastenverblijf van het kinderhuis Olga Clarck van Stichting Open Poort. Nu wilden we wat langer in Nickerie blijven en dan is een eigen onderkomen wel zo prettig. Dus we hebben een vakantiehuisje gehuurd van een lokale huisarts.

Vrijdag 10 maart werd de auto vol gepakt alsof we een maand op reis zouden gaan. Je weet niet wat er wel en wat er niet nodig is, hè? Ik denk dat we wel het een en ander hadden kunnen thuislaten want het huisje is van alle gemakken voorzien. De rit is voor ons inmiddels ook geen onbekende maar toch is er altijd wel iets dat weer opvalt. Als je op zoek bent naar inspiratie voor jongens- en meisjes baby namen, kun je hier onderweg goed terecht. Plaatsnamen als Jenny, Catherina Sophia, Clyde, John, enz. Ze komen allemaal voorbij en overal zou je 50 moeten rijden, wat niemand hier doet. Natuurlijk gingen we wel eerst even bij Gilliano en Rachel Ely in het kinderhuis langs. Zij waren net terug van ruim drie weken in Nederland dat ze voor het eerst bezochten. Ze hadden tickets aangeboden gekregen n.a.v. het vijftig jarig bestaan van het kinderhuis. Zo lang dit echtpaar aan het hoofd staat en als pleegouders fungeren, zijn ze niet samen op vakantie geweest. Dit was dus een heel welverdiend avontuur. We waren heel benieuwd hoe ze dit beleefd hadden…..nou dat viel in enkele woorden samen te vatten, GEWELDIG en KOUD!

Zaterdag 11 maart vielen we met onze neus in de boter. Een donateur, eveneens uit Nederland, biedt de kinderen elk jaar een leuke middag aan. Deze keer gingen ze met de bus naar een restaurant met zwembad, hier in Nickerie aan de rivier. Niet alle kinderen mochten het water in. Er waren spelletjes meegenomen en  Gilliano vroeg of ik de haakspullen mee wilde nemen waarmee ik inmiddels enige bekendheid geniet bij de kinderen. Een paar oplettende ogen van Ed werden ook gewaardeerd. En zo maakten we dus onverwacht een bijzonder leuke middag mee. Wat genoten de kinderen en wat genoten wij op onze beurt daar van! We vinden het heel bijzonder dat een donateur zich specifiek richt op een leuke belevenis voor de kinderen dat ze zich altijd zullen herinneren. Wij zijn zelf ook donateur maar gaat toch meer om wat er basaal nodig is.

Zondag 12 maart begon met een rustige wandeling naar het centrum en een lekker kopje koffie op het terras. Zaterdag was hier een congres voor artsen waar de beide bestuursleden Khalid Kallan en Rudy Ketwara van Stichting CaritaSu ook bij aanwezig waren. En aangezien Stichting CaritaSu het Olga Clarck kinderhuis ondersteunt via  het Child Welfare Fund maar ook het project heeft omarmd waarmee het dak van het kinderhuis gerenoveerd moet worden, was dit een goede gelegenheid voor beide heren om kennis te maken met Gilliano en dit huis. De afspraak was om 13.30 uur en er kwam een indrukwekkend gezelschap het erf op stappen. De beide heren kwamen met een aantal collega’s waarmee men gezamenlijk terug zou rijden naar Paramaribo. Het deed me goed om te merken dat men serieus onder de indruk was van de visie en de werkwijze in dit kinderhuis. Khalid Kallan verzekerde Gilliano bij het afscheid dat het goed zou komen met het project. Daar houden we hem aan!

Maandag 13 maart maakten we een prachtige toertocht langs de rivier en het achterland van dit deel van Nickerie waar ik weinig aan toe te voegen heb. Het is allemaal niet zo imposant maar gewoon heel mooi, groen en kleurrijk! Zie de foto’s. 's Middags ging ik weer aan het werk met een aantal kinderen: vriendschapsarmbandjes knopen. Het 'zuster, zuster', zoals ze me hier noemen, was niet van de lucht. Liefst worden ze allemaal tegelijk geholpen! Ed maakte zich verdienstelijk met de huiswerkbegeleiding. De motivatie van de kinderen vinden wij steeds weer opvallend. En ook dat er nog veel te leren valt. Want wat is een 'opstakel' eigenlijk en hoe schrijf je dat, met een -p of een  -b?  

Dinsdag 14 maart hadden we een boottocht geboekt om Bigi Pan te bezoeken. Dit is een bekende toeristische trekpleister. Bigi Pan is een natuurgebied dat ligt aan de Atlantische kust, ten noorden van de Nickerie rivier. Het bestaat uit een groot meer, de lagune met  allemaal kleinere meren erom heen die ermee in verbinding staan. Met springvloed vloeit zout zeewater het gebied in. De waterstand is heel laag waardoor je ervaren bootslieden nodig hebt als je het gebied wilt verkennen. Het is een bijzonder vogelrijk gebied waarin onder andere rode ibissen, zilverreigers, visarenden, gieren, de slakken wouw en de Amerikaanse kingsfisher (ijsvogel)  te vinden zijn.  We hebben ze gezien maar het hield niet over. De meeste vogels zagen we nog op weg er naar toe in het Jamaerkanaal. Voor het echte vogel spotten moet je ofwel ’s morgens vroeg, dan wel tegen de avond hier zijn. Je kunt in lodges op het water overnachten. Gezien de primitieve staat van de meeste, is dat niet meer iets dat ik ambieer. We hebben hoe dan ook een bijzonder leuke tocht gemaakt. Het enige dat misging kwam door mijn slaperige hoofd ’s morgens voor vertrek. We hadden een tour zonder lunch geboekt en de avond tevoren brood klaargemaakt en in een voormalige  ijsdoos in de koelkast gezet. Vanmorgen pakte ik zo’n doos uit de koelkast en deed het in de tas zonder te controleren. Toen Ed een boterham wilde pakken, bleken er twee gare kippen drumsticks in de doos te zitten. Die waren bedoeld voor bij de nasi vanavond…..Gelukkig had ik wél vochtige tissues bij me waarmee hij zijn kluif vingers kon schoonmaken!

Bekijk vooral even de video Trekschuit of duwboot!